Breast Implant Illness
Dr. R.M. Kappel, Juni 2021
Dankzij de aanhoudende eigen inspanningen, van gedupeerde vrouwen en de inspanningen die daaraan vooraf gingen van het ‘Meldpunt Siliconen Klachten’ als opvolger van de Stichting SVS, is er tegenwoordig een kentering gaande in de bewustwording van de samenleving t.a.v. het siliconen borstprothese vraagstuk (BII). Dit is uiteraard een heugelijk feit. Het is een lange weg geweest met vallen en opstaan, maar vooral van voortschrijdend inzicht!
Ik merk wel dat er weer meer animo aan het ontstaan is voor borstprothesen met een vulling van zoutwater, inclusief de Monobloc Hydrogel prothese. Omdat er plastisch chirurgen en esthetisch chirurgen zijn met weinig tot geen kennis van BII, omdat daarin niet wordt geloofd, maar die koste wat kost het plaatsen van borstprothesen overeind willen houden, worden deze opties dringend aanbevolen. Ik voel mij geroepen hierover iets te zeggen, omdat ik zelf niet afwijzend heb gestaan tegenover dit soort alternatieven voor siliconen gevulde prothesen, in de tijd dat ik nog worstelde met het vergaren van kennis over BII. Ik sta daar nu heel anders in, dankzij meer kennis over dit onderwerp.
Zelf ben ik jaren geleden reeds spontaan gestopt met het toepassen van de Monobloc Hydrogel als wisselproduct, nadat de vrouwen in kwestie eerst jarenlang met siliconen borstprothesen hadden rondgelopen en BII hadden ontwikkeld. Uiteindelijk bleek de prothesewissel niet veel zin te hebben. Er kwam wel eerst een korte opleving, maar daarna keerden de klachten gewoon weer terug, waarschijnlijk als gevolg van de siliconen omhulling. Ook als primaire eerste prothese begon ik vervelende kapselcontractie te zien bij de Monobloc Hydrogel, die ik voorheen niet kende van dit product. Nu heeft dit type prothese door de jaren heen veranderingen ondergaan en is de omhulling ervan steeds meer gaan lijken op de omhulling van de siliconen prothese, niet meer te vergelijken met het product waar ik in de begindagen happy mee was. Misschien zou dit te ondervangen zijn met plaatsing achter de borstspier of dual plane, maar hier wordt nogal makkelijk over gedacht. Feit is wel dat de spier als gevolg van het losmaken sterk in kwaliteit achteruitgaat en bij een heroperatie zie je dat van het gedeelte van de spier dat over de prothese heen ligt, nagenoeg niets meer over is, enkel wat dunne vezels. Mutilerend dus! Daarom verviel voor mij gaandeweg ook de animo om deze prothese te blijven gebruiken voor een primaire vergroting. Zelf ben ik blij dat ik die beslissing heb genomen begin 2020. Als ik erop terugkijk, heb ik de Monobloc Hydrogel als tussenoplossing nodig gehad om wetenschappelijk gezien, inzicht te verkrijgen in het siliconen vraagstuk. Nu ik dit heb verkregen, heb ik geen behoefte meer aan het plaatsen ervan. Eigenlijk raad ik het gewoon af. Ik haal met enige regelmaat deze prothese poliklinisch weg bij patiënten bij wie ik het eerder zelf heb ingebracht. Ik leg ook uit aan deze vrouwen waarom ik van gedachten ben veranderd.
Chirurgen die de plaatsing van zoutwater gevulde prothesen of de Monobloc Hydrogel prothese propageren, hebben er zelf belang bij dat het plaatsen van borstprothesen ongemoeid wordt gelaten. Het belang van de patiënt is daaraan ondergeschikt, hoewel er natuurlijk altijd wel vrouwen zullen zijn, die hun mooie verhalen graag willen geloven.
Omdat ik ook besef dat er vrouwen zijn die zelf niet voldoende eigen vetweefsel in overmaat hebben voor een borstvergrotende operatie, ben ik bezig met het ontwikkelen van een nieuwe methode met gebruikmaking van het weinige vetweefsel dat er wel is, aangevuld met methodieken op het vlak van de preventieve geneeskunde, om toch tot meer borstvorming te komen op termijn. Er is eigenlijk anno dit tijdsgewricht dus geen reden meer om te kiezen voor welke borstprothese dan ook, inclusief de zoutwater gevulde prothesen met hun siliconen elastomeer omhulling. Het zal uiteindelijk toch weer moeten worden ingeleverd en de littekens zijn blijvend. Het beste is je eigen weefsel.